Είναι η τρίτη φορά, μέσα σε χρονικό διάστημα δέκα περίπου μηνών, που η επένδυση του χρυσού αποτελεί θέμα στο περιφερειακό συμβούλιο. Και κάθε φορά που συζητάμε το θέμα αυτό η οικονομική κατάσταση της χώρας μας, αλλά και της Περιφέρειάς μας ειδικότερα, μοιάζει να είναι χειρότερη, το ίδιο και το βιοτικό μας επίπεδο.
Ακούω κι εγώ, όπως όλοι μας, αφού όλοι σ’ αυτό τον τόπο ζούμε και εργαζόμαστε, τις απεγνωσμένες φωνές ανθρώπων που έχουν πληγεί από την οικονομική κρίση, άλλοι περισσότερο άλλοι λιγότερο. Ακούω ανθρώπους που ψάχνουν μήνες για δουλειά, που με δυσκολία συντηρούν τις οικογένειές τους, που αγωνίζονται να επιβιώσουν, να μας ψέγουν για την αρνητική μας στάση στο θέμα της επένδυσης του χρυσού.
Και δεν διστάζω να πω ότι κλονίζομαι. Κλονίζομαι μπροστά σε έναν πατέρα που είναι άνεργος για μεγάλο χρονικό διάστημα και δυσκολεύεται να εξασφαλίσει τα απαραίτητα για τα παιδιά του, κλονίζομαι μπροστά σ’ έναν εικοσάχρονο που συντηρείται από τους γονείς του και χάνει σταδιακά την ελπίδα και την αισιοδοξία του για το μέλλον, κλονίζομαι μπροστά σ’ έναν ηλικιωμένο που βλέπει τη σύνταξή του να μην επαρκεί πλέον για να ζήσει αξιοπρεπώς. Κλονίζομαι μπροστά σε όλους αυτούς τους ανθρώπους, που βλέπουν την επένδυση του χρυσού ως μία διέξοδο από τον οικονομικό μαρασμό.
Είναι όμως έτσι τα πράγματα; Είναι όντως η εξόρυξη του χρυσού στην περιοχή μας μια διέξοδος από την οικονομική δυσπραγία;
ΟΧΙ, δεν είναι καθόλου έτσι τα πράγματα. Δεν αποτελεί η επένδυση του χρυσού λύση στο πρόβλημα της οικονομικής κρίσης.
Οι 200 προσωρινές θέσεις απασχόλησης, για τον αριθμό των οποίων βέβαια κανείς δεν είναι σίγουρος, δεν αποτελούν επαρκές αντιστάθμισμα στις ανυπολόγιστες αρνητικές επιπτώσεις που θα επιφέρει στην τοπική οικονομία ο αφανισμός παραδοσιακών επαγγελμάτων, με τα οποία απασχολείται η πλειοψηφία των κατοίκων της Περιφέρειάς μας και έχουν να κάνουν με την πρωτογενή παραγωγή, όπως η γεωργία, η κτηνοτροφία, η αλιεία, ο τουρισμός και ο αγροτουρισμός.
Οι υποτιθέμενες έμμεσες θέσεις απασχόλησης, τις οποίες άλλωστε έως σήμερα δεν έχει εξειδικεύσει η επενδύτρια εταιρία, είναι μέγεθος μη συγκρίσιμο με την απαξίωση κάθε συγκριτικού πλεονεκτήματος της περιοχής μας, των αρχαιολογικών χώρων, των σπηλαίων, των παραδοσιακών οικισμών, των γεωθερμικών πεδίων, των υδροβιότοπων.
Τα 200.000.000 ευρώ περίπου, που θα καρπωθεί το ελληνικό κράτος σε ορίζοντα δεκαετίας μέσω φορολογίας από την επένδυση αυτή, δεν μπορούν να μπουν στην ίδια ζυγαριά με τη μόλυνση του εδάφους μας, των επιφανειακών και υπόγειων υδάτων μας, των παράκτιων περιοχών μας, του αέρα μας και την ανεπανόρθωτη καταστροφή του φυσικού περιβάλλοντός μας.
Όλοι εμείς λοιπόν, τα μέλη του περιφερειακού συμβουλίου, που αντιδρούμε στην εξόρυξη του χρυσού στο Πέραμα, δεν είμαστε κοντόφθαλμοι ούτε αδιάφοροι μπροστά στη δυσχερή οικονομική κατάσταση που αντιμετωπίζουν οι κάτοικοι της Περιφέρειάς μας. Δεν είμαστε πιόνια κάποιου συστήματος, ούτε λαμβάνουμε αψήφιστα την όποια απόφαση. Είμαστε κι εμείς ενεργά μέλη της τοπικής μας κοινωνίας, είμαστε επαγγελματίες, έμποροι, εργαζόμενοι, υπάλληλοι, εργάτες, έχουμε παιδιά, οικογένειες, όπως όλοι. Έχουμε πληγεί κι εμείς, έχουν μειωθεί και οι δικοί μας μισθοί, τα επιδόματα και τα δώρα, πληρώνουμε κι εμείς από το υστέρημά μας την εισφορά αλληλεγγύης, το φόρο επιτηδεύματος, το τέλος ακίνητης περιουσίας. Διαθέτουμε, ο καθένας από τη θέση του, πείρα ζωής και αίσθηση της πραγματικότητας.
Έχουμε όμως πάνω απ’ όλα συνείδηση της ευθύνης μας και προσπαθούμε να εκτιμήσουμε και να κρίνουμε όλες τις παραμέτρους της επένδυσης αυτής, με ψυχραιμία, σύνεση και υπευθυνότητα, γιατί σ’ εμάς έλαχε η ευθύνη αυτής της απόφασης.
Η δύσκολη οικονομική κατάσταση που ζούμε τώρα δεν μας δίνει το δικαίωμα να επιλέξουμε την εύκολη λύση, να «συμμαχήσουμε με το διάβολο» και να εξαντλήσουμε τους φυσικούς πόρους της περιοχής μας, αποκομίζοντας ένα προσωρινό οικονομικό όφελος, καταστρέφοντας όμως ταυτόχρονα κάθε ελπίδα και προοπτική για τις επόμενες γενιές.
Οφείλουμε να αναζητήσουμε και να ακολουθήσουμε την πραγματική διέξοδο από την οικονομική δυσπραγία, η οποία είναι πολύ πιο επίπονη, δημιουργεί όμως τις βάσεις και τις προϋποθέσεις για ένα καλύτερο αύριο για μας και τα παιδιά μας και δεν είναι άλλη από την επένδυση στην πρωτογενή παραγωγή μας, η οποία αποτελεί και το πραγματικό «μετάλλευμα» του τόπου μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου