Πολυτιμότερο από το χρυσάφι το Δάσος Μαύρης Πεύκης

Σπάνιο φυτογεωγραφικό παράδοξο που η φύση χάρισε στην περιοχή

Ομόφωνα – παρά τις αντεγκλήσεις επί της διαδικασίας – γνωμοδότησε το Περιφερειακό Συμβούλιο ΑΜ-Θ, για την κήρυξη του Δάσους Μαύρης Πεύκης Περάματος Έβρου, ως Διατηρητέου Μνημείου της Φύσης, υιοθετώντας σχετική εισήγηση της Οικολογικής Εταιρείας Έβρου.

«Το Περιφερειακό Συμβούλιο πρέπει να αποφασίσει ομόφωνα ώστε η Πολιτεία να κηρύξει το δάσος...

...ως διατηρητέο μνημείο της Φύσης, λειτουργώντας με την απόφαση αυτή ενισχυτικά στις αποφάσεις κατά των επενδύσεων χρυσού στην περιοχή», τόνισε η αντιπεριφερειάρχης Έβρου Γεωργία Νικολάου, προσθέτοντας ότι «το δάσος είναι ένας θησαυρός της φύσης».

Ο επικεφαλής της «Λαϊκής Συσπείρωσης» Χρήστος Τρέλλης υπενθύμισε παλαιότερη σχετική ομόφωνη απόφαση του Νομαρχιακού Συμβουλίου Έβρου, και άσκησε δριμύτατη κριτική στο Υπουργείο Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής, το οποίο έχει αποφανθεί πως κατεστραμμένα τμήματα του δάσους μπορούν να αποκατασταθούν. «Αυτά είναι ανήκουστα για υπουργείο Περιβάλλοντος. Είναι γνωστό πως ό,τι καταστραφεί από ένα δάσος αρχέγονο, είναι αδύνατο να αποκατασταθεί», σημείωσε, και πρόσθεσε: «Το δάσος θα πρέπει όχι μόνο να ανακηρυχθεί διατηρητέο μνημείο της φύσης, αλλά και να αναβαθμιστεί, να γίνει αντικείμενο περαιτέρω μελέτης και παρακολούθησης. Η τύχη και η ιστορία μας έβαλαν να έχουμε ένα τέτοιο μνημείο, στα όρια δύο νομών. Έχουμε χρέος να το αναδείξουμε. Μπορούμε με πολύ λίγα χρήματα να γίνει μια μελέτη από το Πανεπιστήμιο που θα αναδείξει την οικολογική σημασία που έχει αυτό το δάσος και βεβαίως την ανάγκη να υπάρξει η προστασία και η διατήρησή του ως τέτοιου είδους ανεπανάληπτο».

«Είναι ένας λόγος που είμαστε κατά της επένδυσης του χρυσού. Η Μαύρη Πεύκη είναι ένα από τα θέματα που μας οδηγεί στο να είμαστε αντίθετοι, γιατί ουσιαστικά στην περιοχή μας ο χρυσός είναι αυτός, αυτός είναι ο θησαυρός, κι όχι αυτός που βρίσκεται μέσα στη γη», υπογράμμισε από την πλευρά του ο επικεφαλής της παράταξης «Οικολογία-Αλληλεγγύη» Θανάσης Μακρής.

Η Εισήγηση της Οικολογικής Εταιρίας Έβρου δια του εκπροσώπου της Γιώργου Δεμερίδη

«Κήρυξη του δάσους Μαύρης Πεύκης στο Πέραμα Έβρου ως διατηρητέου μνημείου της Φύσης.

Το Δασαρχείο Αλεξανδρούπολης, αρχικά με το 5.026/1995 έγγραφο του εισηγήθηκε την κήρυξη του αυτοφυούς δάσους Μαύρης Πεύκης στο Πέραμα Έβρου ως διατηρητέου μνημείου της φύσης. Ακολούθησε η 3.087/1996 εισήγηση της ίδιας Υπηρεσίας με δελτίο περιγραφής μητρώων μνημείων, χάρτη και φωτογραφιών. Η Διεύθυνση Δασών Έβρου με την 932/1996 αναφορά της συνηγόρησε για τη συγκεκριμένη πρόταση του Δασαρχείου Αλεξανδρούπολης.

Η Διεύθυνση Δασών ΑΜ-Θ, με την 932/1999 απόφασή της ανέθεσε σε δασολόγους του δημοσίου τη σύνταξη ειδικής μελέτης διαχείρισης και ΜΠΕ στην παραπάνω έκταση που καλύπτεται από αυτοφυή μαύρη Πεύκη σπάνιας ποικιλίας. Συντάχθηκε εισηγητική έκθεση – προμελέτη ειδικής περιβαλλοντικής μελέτης διαχείρισης του δάσους, και η Διεύθυνση Δασών Έβρου, με την 639/1999 αναφορά της υπέβαλε την προμελέτη στη Δ/νση Δασών της Περιφέρειας ΑΜ-Θ και ανέφερε ότι συμφωνεί με τις απόψεις της συντακτικής ομάδας των δασολόγων που πρότεινε την κήρυξη του πυρήνα του δάσους ως διατηρητέου μνημείου της Φύσης.

Η Οικολογική Εταιρεία Έβρου που αντιτίθεται στην εγκατάσταση των χρυσορυχείων, είχε προ ετών δημοσιοποιήσει την αναπτυξιακή πρότασή της για την ευρύτερη περιοχή στο Πέραμα (όπως ακριβώς αυτή προσδιορίζεται στο 353/2011 έγγραφό μας προς τον κ. Κ. Μιχαηλίδη πρόεδρο του Περιφερειακού Συμβουλίου). Το 2003, με το 88/03 έγγραφό μας προς τις τοπικές πολιτικές αρχές, προτείναμε την εκ μέρους τους ανάληψη πρωτοβουλιών για ακύρωση των χρυσορυχείων και μεταξύ αυτών ζητήσαμε να δραστηριοποιηθούν για να θεσμοθετηθεί η εισήγηση της δασικής Υπηρεσίας. Το Νομαρχιακό Συμβούλιο Έβρου αφού έλαβε υπόψη του την εισήγηση του Δασάρχη και της Οικολογικής Εταιρείας Έβρου, ομόφωνα συμφώνησε (απόφαση 56/2003) με τη συγκεκριμένη πρόταση ως διατηρητέου μνημείου σε όλη την έκταση του δάσους.

Το αυτοφυές δάσος μαύρης Πεύκης στο Πέραμα χαρακτηρίζεται από μια σπάνια ιδιαιτερότητα. Η μαύρη Πεύκη συνιστά δασοπονικό είδος που απαντάται στην βλαστική ζώνη Fagetalia (ζώνη δασών οξυάς, ελάτης, ορεινών κωνοφόρων), με κλίμα ορεινό-μεσογειακό που πλησιάζει στο κλίμα της κεντρικής Ευρώπης, και σε υπερθαλάσσιο υψόμετρο άνω των 500 μέτρων, με κορμό ευθυτενή ύψους 20-40 μέτρων. Παραδόξως όμως το δάσος αυτό συναντάται στην περιοχή Περάματος με υπερθαλάσσιο υψόμετρο κάτω των 300 μέτρων που εντάσσεται με οικολογικά φυσιογνωμικά και χλωριστικά κριτήρια κυρίως στην Ευμεσογειακή ζώνη βλάστησης (Quercetalia ilicis), που γεωγραφικά προσδιορίζεται κατά μήκος των ακτών της Μακεδονίας Θράκης σε υψόμετρο μέχρι 200-300 μέτρα και με κορμό στρεβλό ομβρελοειδή, νανώδη. Αυτά τα στοιχεία αρκούν για το χαρακτηρισμό του δάσους αυτού ως φυτογεωγραφικό παράδοξο, που αποτελεί σπάνιο γενετικό απόθεμα, και συνέπεια αυτών οφείλουμε να το προστατεύσουμε με θεσμικά μέτρα, σύμφωνα με την πέμπτη αρχή της βιώσιμης ανάπτυξης, δηλαδή την αρχή της βιοποικιλότητας.

Ο Ν. 3.937/2011 (διατήρηση της βιοποικιλότητας κ.λπ.) με το άρθρο 5, θεσμοθετεί τον χαρακτήρα μιας περιοχής ως προστατευόμενου φυσικού σχηματισμού, εφόσον τεκμηριώνεται η επιστημονική, η οικολογική, η αισθητική αξία του. Εάν μάλιστα υπάρχει και ο μνημειακός χαρακτήρας, τότε ο προστατευόμενος φυσικός σχηματισμός χαρακτηρίζεται ως διατηρητέο μνημείο της φύσης.

Σήμερα οφείλουμε όλοι μας να ασκήσουμε το συνταγματικά κατοχυρωμένο δικαίωμα του κάθε πολίτη για την προστασία τους φυσικού περιβάλλοντος. Αυτό το σπάνιο στολίδι που μας χάρισε η φύση μπορούμε να το προστατεύσουμε αν κηρυχθεί διατηρητέο μνημείο της φύσης, οπότε θα καταστεί πόλος έλξης για τον οικοτουρισμό. Έτσι θα συμβάλουμε και στην ανάπτυξη της οικονομίας στην περιοχή του Περάματος».