
Στη σχετική επιστολή
του σημειώνει:
«Οι εργαζόμενοι της βιομηχανίας ξύλου ΣΕΛΜΑΝ στην
Κομοτηνή βρίσκονται σε κινητοποίηση, γιατί βρέθηκαν μπροστά στον κίνδυνο ή να
αποδεχθούν να απολυθούν οι μισοί περίπου από τους 114 εργαζόμενους ή να
οδηγηθεί το εργοστάσιο σε κλείσιμο, όπως διεμήνυε σε αυτούς η Διοίκηση της
Εταιρείας.
Όπως είναι γνωστό η
ΣΕΛΜΑΝ ήταν μια από
τις μεγαλύτερες βιομηχανίες ξύλου στην Ευρώπη, κυρίως για τα ποιοτικά προϊόντα
που παρήγαγε και παράγει με εξαγωγικό προσανατολισμό.
Δυστυχώς από ότι
φαίνεται οδηγείται στο τελικό στάδιο της καταστροφής, με συνέπειες να βρεθούν στο δρόμο
οι εργαζόμενοι, και με επιπτώσεις τόσο στην τοπική όσο και στην ευρύτερη
οικονομία της χώρας.
Η δημιουργία της εταιρείας
την περασμένη δεκαετία προβλήθηκε ως η «ναυαρχίδα» της τοπικής ανάπτυξης. Εντάχθηκε στις διατάξεις του
επενδυτικού Ν. 1.892/90 και αξιοποιεί ακόμα και σήμερα την επιδότηση του
επιτοκίου από το πρώτο της δάνειο.
Για την κατασκευή
τμημάτων του εργοστασίου αξιοποιήθηκαν κοινοτικοί πόροι από το «Γ΄ Κοινοτικό Πλαίσιο
Στήριξης 2000-2006-Επιχ/κό Πρόγραμμα Αντ/τας», καθώς και πόροι του ελληνικού
Δημοσίου.
Από τον Ιανουάριο του
2010 η πλειοψηφία των μετοχών της ΣΕΛΜΑΝ πουλήθηκαν στην εταιρεία ΑLFA WOOD, με την προσδοκία ότι θα
δημιουργούνταν ένας ισχυρός όμιλος με κυρίαρχη θέση στο είδος όχι μόνο για την
Ελλάδα, αλλά και για την Ευρώπη.
Όπως υποστηρίζουν οι
εργαζόμενοι το έτος
2010, η παραγωγή του εργοστασίου της Κομοτηνής ήταν σημαντικά αυξημένη σε σχέση
με το 2009. Οι εξαγωγές των προϊόντων είχαν μεγάλη αύξηση που προσέγγιζε το
45%. Ενώ η μείωση της παραγωγής του 2011 και των ελλείψεων σε πρώτες ύλες
ειδικά για το εργοστάσιο της Κομοτηνής, υποστηρίζουν ότι ήταν μεθοδευμένη. Έχει
σχέση με την αθρόα μεταφορά πελατών, κεφαλαίων και παραγωγής από τη ΣΕΛΜΑΝ στην
μητρική εταιρεία ΑLFA WOOD, ενισχύοντας τους ισχυρισμούς ότι άλλες ήταν οι
πραγματικές προθέσεις της εξαγοράς. Σχετίζεται επίσης με προθέσεις στροφής σε
άλλες επενδυτικές δραστηριότητες και όχι στη στήριξη και ανάπτυξη της
εταιρείας.
Μολονότι η εταιρεία από τις αρχές του 2010 και του 2011
διαβεβαίωνε ότι δεν θα γίνουν απολύσεις στο εργοστάσιο της Κομοτηνής, αφού δεν
υπήρχε κανένας λόγος, σταδιακά μέσα στο 2011 προχώρησε σε απολύσεις 50 περίπου
εργαζομένων, δηλαδή σε μείωση περίπου του 35% του προσωπικού. Έφτασε στο
τελευταίο στάδιο να ζητά πριν λίγες ημέρες, να παραμείνουν οι μισοί περίπου
εργαζόμενοι στο εργοστάσιο της ΣΕΛΜΑΝ στην Κομοτηνή, όσο και στο εργοστάσιο
Χατζηλουκά που ανήκει στον ίδιο όμιλο. Διαφορετικά θα οδηγούσε το εργοστάσιο σε
κλείσιμο.
Σε μια τέτοια περίοδο
οικονομικής κρίσης
που περνά η χώρα, αλλά και ιδιαίτερα η περιοχή μας δεν μπορεί να γίνονται
αποδεκτοί τέτοιου είδους εκβιασμοί, που δεν στρέφονται μόνο απέναντι στους
εργαζόμενους της βιομηχανίας, αλλά συνολικά και στην τοπική οικονομία.
Όσοι σήμερα μιλούν για
ανάπτυξη, δεν
μπορούν να αποδέχονται να οδηγείται σε απαξίωση μια βιομηχανία, που μπορεί να
αποτελέσει πυλώνα για τον εξαγωγικό προσανατολισμό της χώρας.
Ως Περιφερειακό
Συμβούλιο οφείλουμε να αναλάβουμε πρωτοβουλίες μεταξύ άλλων:
1.
Με τον πολιτικό και τον θεσμικό του ρόλο να ζητήσει από το Υπ. Ανάπτυξης
να προχωρήσει σε όλες τις δεσμευτικές ενέργειες, ώστε να μην οδηγηθεί σε αργό
θάνατο μια τέτοια βιομηχανία
2.
Να προκαλέσει συνάντηση εδώ στην Περιφέρεια με εκπροσώπους της Διοίκησης
της εταιρείας, των εργαζομένων, των εμπλεκόμενων τραπεζών και του αρμόδιου
Υπουργείου.
3.
Να απαιτήσει την ταχύτατη ενεργοποίηση όλων των ελεγκτικών μηχανισμών,
προκειμένου να ελεγχθεί η νομιμότητα σε όλες τις πράξεις της εταιρείας, σχετικά
με τις υποχρεώσεις που ανέλαβε ώστε να επιδοτηθεί.
4.
Να εκφράσει την υποστήριξή του στον αγώνα των εργαζομένων της ΣΕΛΜΑΝ, η
απεργία των οποίων δυστυχώς κρίθηκε παράνομη και καταχρηστική και με
πρωτοβουλία της Περιφερειακής Ενότητας Ροδόπης, να εκδηλωθεί η στήριξη των
τοπικών φορέων».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου