Πνέει τα λοίσθια και η Β.Φ.Λ.

Προ του λουκέτου η πάλαι ποτέ κραταιά μονάδα

Οκτακόσιοι εργαζόμενοι μπροστά στο φάσμα της ανεργίας

Δέσμευση Γιαννακίδη για πίεση προς την Πολιτεία

Το πρόβλημα που αντιμετωπίζει η Βιομηχανία Φωσφορικών Λιπασμάτων Καβάλας με την έλλειψη πρώτων υλών και την αδυναμία εξυπηρέτησης των παραγγελιών με ορατό τον κίνδυνο να τερματίσει τη λειτουργία της αφού και ο ιδιοκτήτης της Λαυρέντης Λαυρεντιάδης παραμένει άφαντος, τέθηκε στο χθεσινό περιφερειακό συμβούλιο ΑΜ-Θ εκ μέρους των εργαζομένων της εταιρείας.

Άρης Γιαννακίδης: «Εργοστάσιο εθνικής σημασίας, να καλέσουμε σε διάλογο τα υπουργεία»

Για εργοστάσιο «εθνικής σημασίας», έκανε λόγο ο Περιφερειάρχης Άρης Γιαννακίδης, και υπογράμμισε την αναγκαιότητα άσκησης πίεσης στα συναρμόδια υπουργεία: «Θεωρώ ότι το συγκεκριμένο εργοστάσιο με τη διαχρονική του παρουσία και την παραγωγή των λιπασμάτων σε περιφερειακό επίπεδο αγκαλιάζει όλη την αγροτική οικονομία, είναι ένα εργοστάσιο εθνικής σημασίας. Εμείς σαν περιφερειακό συμβούλιο, μετά από πρότασή μου που ομόφωνα έγινε αποδεκτή, θα πρέπει να αναδείξουμε ότι αποτελεί περιφερειακό πρόβλημα, ότι θα πρέπει να ενεργοποιήσουμε όλη τη γηγενή κοινωνία σε κοινωνικό και πολιτικό επίπεδο της Περιφέρειας ΑΜ-Θ, και να αναληφθεί μία πρωτοβουλία από τον υποφαινόμενο, να προσκαλέσουμε σε διάλογο τα αρμόδια υπουργεία, στην έδρα του προβλήματος, στην Καβάλα, για να υπάρξουν δεσμεύσεις και χρονοδιάγραμμα, για να δώσουμε την ελπίδα στον εργαζόμενο και στην αγροτική τοπική οικονομία, όπου η παρουσία της συγκεκριμένης βιομηχανίας παίζει πολύ σημαντικό ρόλο στο κόστος της αγροτικής παραγωγής».

Γιώργος Παύλίδης: «Να περάσει ο έλεγχος στο κράτος και στη συνέχεια να ξαναϊδιωτικοποιηθεί»

«Είναι μία βιομηχανία από τις μεγαλύτερες που υπάρχουν στη χώρα και τα θετικά της αποτελέσματα δεν είναι μόνο στην απασχόληση 800 εργαζομένων αλλά έχει ένα σημαντικό πολλαπλασιαστικό αποτέλεσμα στη ρευστότητα στην αγορά της Καβάλας, και εκτός τούτου η συμβολή της στην ελληνική γεωργία επίσης είναι σημαντική, έχουμε δικά μας λιπάσματα», επισήμανε ο επικεφαλής της μείζονος αντιπολίτευσης, υπογραμμίζοντας πως την ώρα που η χώρα αποζητά επενδύσεις, κλείνουν υπάρχουσες: «Τώρα, στο παρά πέντε κυριολεκτικά, μόλις για 4-5 μέρες φτάνουν οι πρώτες ύλες για να λειτουργήσει το εργοστάσιο, έρχεται το θέμα σε εμάς. Θεωρώ ότι υπήρξε αδράνεια όσων είχαν θεσμική υποχρέωση, έπρεπε πολύ πιο νωρίς να κινηθούν. Δεν υπάρχει πρόβλημα που να μην επιλύεται, το ζητούμενο είναι ποια είναι η λύση. Αυτήν την ώρα δεν φαίνεται καθαρά και δεν τέθηκε στο τραπέζι κάποια λύση. Η δική μας άποψη είναι ότι ανάμεσα στους ιδιοκτήτες μεγαλομετόχους, στο κράτος και στους παρόχους κυρίως φυσικού αερίου, εάν καθίσουν σε ένα τραπέζι, με λίγη καλή θέληση μπορούν να βρούνε λύση, και εδώ είναι υποχρέωση της πολιτείας, όχι από εκείνες τις υποχρεώσεις που γνωρίζανε. Θέλουμε ευελιξία γιατί θα είναι κρίμα την ώρα που αγωνιούμε για ανάπτυξη, που καλούμε από όλο τον κόσμο ξένες άμεσες επενδύσεις, δυστυχώς δεν έρχεται καμία σχεδόν, μιλούμε για fast track και την ίδια στιγμή να κλείνουμε τις υπάρχουσες βιώσιμες επιχειρήσεις. Είναι δυνατόν οι οφειλές του Ομίλου προς το κράτος να κεφαλαιοποιηθούν και να περάσουν ένα μέρος των μετοχών, σε πρώτη φάση με πληρεξουσιότητα, σε δεύτερη φάση κάπως αλλιώς, να περάσει ο έλεγχος στο κράτος και μετά με fast track να ξαναδοθούν σε ιδιώτες. Χρειάζεται ευελιξία, κινητικότητα, και σκύψιμο πάνω στο πρόβλημα».

Χρήστος Ποτόλιας: «Να κρατικοποιηθεί χωρίς καμία αποζημίωση στον Λαυρεντιάδη»

Ο εκπρόσωπος της Λαϊκής Συσπείρωσης, τόνισε ότι η λύση ακούει στο όνομα κρατικοποίηση: «Το τεράστιο πρόβλημα που έχει δημιουργηθεί στη Β.Φ.Λ. οφείλεται στην πολιτική που έχει ακολουθηθεί εδώ και χρόνια, κυρίως από το 1992 και μετά που απελευθερώθηκε η αγορά λιπάσματος, η ανταγωνιστικότητα και επιχειρηματικότητα που ορίστηκε με τη συνθήκη του Μάαστριχ. Λύση υπάρχει, το ζήτημα είναι σε ποια κατεύθυνση θα δοθεί αυτή η λύση. Στην αύξηση των κερδών του μεγαλοεπιχειρηματία ή στην κατεύθυνση της εξυπηρέτησης των εργαζομένων στη βιομηχανία και των αγροτών που χρησιμοποιούν το λίπασμα; Η λύση κατά τη γνώμη της παράταξής μας είναι να δοθεί κατά την κατεύθυνση της εξυπηρέτησης των συμφερόντων των εργαζομένων και των αγροτών, και είναι μία: κρατικοποίηση εδώ και τώρα του εργοστασίου χωρίς καμία αποζημίωση στον Λαυρεντιάδη ο οποίος έχει κερδίσει τόσα πολλά που δεν χρειάζεται να αποζημιωθεί».

Δημήτρης  Χαρίτου: «Φίλος των πολιτικών ο Λαυρεντιάδης»

Ο επικεφαλής της Αριστερής Οικολογικής Συνεργασία, ζήτησε να τεθεί υπό δημόσιο έλεγχο η επιχείρηση: «Μια κραταιά βιομηχανία λιπασμάτων με μεγάλη ιστορία στην περιοχή μας, αλλά και ευρύτερα στην Ελλάδα, αφού εκποιήθηκε πριν λίγα χρόνια στον Λαυρεντιάδη, τότε φίλο του κ. Καραμανλή και σημερινό φίλο του κ. Βενιζέλου, δυστυχώς οδηγείται σε αργό θάνατο εξαιτίας των πολιτικών που ακολουθήθηκαν όλο αυτό το διάστημα, με θύματα τους εργαζόμενους και με εκρηκτικές συνέπειες ιδιαίτερα στους αγρότες που θα δούνε να ανεβαίνουν τα κόστη των λιπασμάτων. Η δική μας αυτονόητη υποστήριξη στον αγώνα των εργαζομένων της Β.Φ.Λ. συνοδεύεται από την ανάγκη να τεθεί υπό δημόσιο και κοινωνικό έλεγχο αυτή η συγκεκριμένη βιομηχανία. Θεωρούμε ότι είναι η πιο βιώσιμη, η πιο ουσιαστική και η πιο αποτελεσματική πρόταση και θεωρούμε πως προς σε αυτήν την κατεύθυνση πρέπει να στραφεί και ο αγώνας των εργαζομένων αλλά και όλων των φορέων της περιοχής που ενδιαφέρονται γι΄αυτήν την υπόθεση. Υπάρχουν πολιτικές ευθύνες και είναι βαρύτατες σε όλους όσους αυτά τα χρόνια διαχειρίστηκαν αυτό το πρόβλημα και οδήγησαν αυτήν την βιομηχανία σε αυτόν τον αργό θάνατο».

Θανάσης Μακρής: «Να αποτελέσει ουσιαστική πηγή για τόπο»

Ο επικεφαλής της Οικολογίας – Αλληλεγγύης, επισήμανε τη μεγάλη ρύπανση που προκαλεί το εργοστάσιο, σημείωσε ωστόσο πως κατανοεί το θέμα της εργασίας των εργαζομένων και μίλησε για την ανάγκη να υπάρξει σχέδιο βιωσιμότητας: «Εδώ και παραπάνω από 20-25 χρόνια έχουμε θέσει το ζήτημα ότι χρειάζεται μία μελέτη βιωσιμότητας, περιβαλλοντικής και κοινωνικής, στο εργοστάσιο της Β.Φ.Λ. και ειδικότερα το πώς αυτό το εργοστάσιο θα πρέπει να μετασχηματιστεί μέσα στο χρόνο, ώστε από βασικό παραγωγό μεγάλης ρύπανσης στην περιοχή, πάνω από 400.000 τόνους τοξικά απόβλητα, να αποτελέσει πραγματικά ουσιαστική πηγή για τον τόπο. Κατανοώ τις θέσεις εργασίας και τις ανησυχίες των εργαζομένων, αλλά μια ζωή τα ζητήματα του συγκεκριμένου εργοστασίου τα αντιμετωπίζουμε αποσπασματικά. Γι΄αυτό και αποτελεί ένα μεγάλο κόστος στην τοπική κοινωνία ο τρόπος λειτουργίας και μη λειτουργίας του εργοστασίου, δεν έχουμε προετοιμάσει αυτό το εργοστάσιο πως θα πρέπει να λειτουργεί και από πλευράς ιδιοκτησιακή και έτσι ξεπουλήθηκε στο σημερινό ιδιοκτήτη και αφού το έχει «στύψει» δείχνει να αδιαφορεί και αν το χάσει προς κάποιες τράπεζες, αλλά αδιαφορεί και ως προς τις κοινωνικές συνέπειες. Όλες αυτές οι βιομηχανίες και όλα αυτά τα ζητήματα έχουν τρεις πτυχές, την οικονομική, την κοινωνική και την περιβαλλοντική. Επιτέλους χρειάζεται ένα σχέδιο βιωσιμότητας γι΄αυτό το εργοστάσιο».

Γιώργος Τσιμενίδης: «Η μονάδα αργοπεθαίνει»

Ο πρόεδρος του σωματείου των εργαζομένων, περιέγραψε με μελανά χρώματα το μέλλον της εταιρείας: «Ήρθαμε σήμερα στο περιφερειακό συμβούλιο να καταθέσουμε την αγωνία μας και να γνωστοποιήσουμε τον αγώνα που κάνουμε προκειμένου το εργοστάσιο να δουλέψει με όλη τη δυναμικότητά του. Από αρχές του 2012 λειτουργεί με το 30% της δυναμικότητάς του λόγω έλλειψης πρώτων υλών. Υπάρχει ένα «ναυάγιο» με τη συνεργασία που έχει προκύψει από τις αρχές του χρόνου με τη ΔΕΠΑ, έχει διακοπεί η παροχή φυσικού αερίου, και αλλεπάλληλα η εταιρεία έχει βρεθεί με τη ΔΕΠΑ να βρούνε τρόπο συνεργασίας. Εδώ και μήνες δεν βρίσκεται κοινός τόπος προκειμένου να συνεργαστούνε, με συνέπεια να έχει κοπεί η παροχή φυσικού αερίου, πρώτη ύλη για την παραγωγή λιπασμάτων, και η εταιρεία να έχει βρεθεί στη δεινή θέση προκειμένου να μην μπορεί να λειτουργήσει με όλη τη δυναμικότητα. Επίσης η εταιρεία έχει βρεθεί σε δυσμενή θέση και δεν έχει προμηθευτεί πρώτες ύλες από άλλες χώρες προκειμένου να αξιοποιήσει όλη αυτήν την ευκαιρία που της δίνεται, διότι η συγκεκριμένη περίοδος είναι περίοδος αιχμής στη ζήτηση λιπασμάτων, αυτό θα έχει σαν συνέπεια τον αργό θάνατο της βιομηχανίας τις επόμενες ημέρες».